Mjuzikl "Zorba" premijerno odigran u KST-u, večeras i u narednim danima reprizna izvođenja

Na sceni „Joakim Vujić“ ansambl Knjaževsko-srpskog teatra sinoć je premijerno odigrao kultni mjuzikl "Zorba" i, sudeći po reakcijama i aplauzima, oduševio kragujevačku pozorišnu publiku. Ovaj komad, nastao po delu "Grk Zorba" Nikosa Kazancakisa, potpisuju autori višestruko nagrađivani prestižnim Toni nagradama – tekst: Džozef Stajn, muziku: Džon Kender, stihove: Fred Eb. Režija mjuzikla poverena je poljskom reditelju Vitoldu Mazurkijeviču, koji iza sebe ima veliko iskustvo na evropskim scenama i uspešne režije komada u ovom žanru.

Priča o Zorbi, o lutalici koji ima sopstveni pogled na život i koji se pesmom i igrom bori sa životnim nedaćama, postala je planetarno poznata zahvaljujući filmu iz 1964. sa Entoni Kvinom u glavnoj ulozi. Mjuzikl "Zorba" je na Brodvej stigao 1968. godine i uprkos ocenama kritičara da je reč o previše teškim temama za scenu imao je više od 300 izvođenja, nominovan je za Toni nagradu i igran godinama na scenama širom sveta.

U produkciji Knjaževsko-srpskog teatra kragujevačka publika imaće priliku da gleda dvadeset izvođača na sceni koji će glumom, pesmom i igrom dočarati strastveni i tragični svet Grka Zorbe.

Igraju: Saša Pilipović, Nenad Vulević, Jasmina Dimitrijević, Milica Majstorović, LJubica Gašparović Jevtović, Aleksandar Milojević, Dragan Stokić, Dragoslav Tanasković, Petar Lukić, Bogdan Milojević, Ivan Vidosavljević, Marija Rakočević, Dušan Stanikić, Jovana Rakićević, Snežana Marković, Helena Đusić, Uroš Dimitrijević, Nemanja Šapić.

Režija: Vitold Mazurkijevič; prevod: Stefan Pavlović; prepev songova: Jasmina Dimitrijević; scenografija: Ana Kolbjanova; kostimografija: Jelena Janjatović; koreografija: Jovana Todorović i Dejan Otašević; scenski pokret: Jovana Todorović; dizajn svetla: Radomir Stamenković; korepetitorka solista i hora: LJubica Gašparović Jevtović.

Reprizna izvođenja zakazana su za večeras, te 12. i 13. maj od 20 časova na sceni „Joakim Vujić“.

Reč reditelja:

„U Zorbi glumci kreiraju stvaran svet u kome ljubav i zadovoljstvo koegzistiraju sa ljubomorom i surovošću. Pola-pola. Bez naslanjanja na trijumfalnu radost postojanja, ali sa dubokim uverenjem da pošto se živi samo jednom, mora biti mesta za sve u ovom životu. Do smrti, laži i nepravde, jer već momenat posle smrti nastupiće strast, posle susreta – razdvajanje. Zahvaljujući ovakvom tumačenju, predstava dobija iznenađujuće psihološke prizvuke i može se čitati na mnogo načina. A muzička forma postaje samo izgovor za dirljivu dramu.“

Vitold Mazurkijevič